Weerbare democratie. De grenzen van democratische tolerantie,
Bastiaan Rijpkema
In 1933 stemde een gemankeerde Rijksdag in met het einde van
de Duitse democratie. In 411 v. Chr. pleegde Athene 'democratische zelfmoord'.
Een radicale, antidemocratische partij stevende in de Algerijnse verkiezingen
van 1991 op een tweederde meerderheid af. De Turkse democratie wordt geregeld
uitgedaagd door antidemocraten die op aanzienlijke steun kunnen rekenen. Binnen
de Europese Unie zijn er met enige regelmaat zorgen over de democratie in
Hongarije. Democratie is waarschijnlijk het beste wat de politieke filosofie
heeft voortgebracht. Toch is het geen rustig bezit: democratie bevat de
ingrediënten voor haar eigen vernietiging. Wat brengt een democratie ertoe om
haar eigen noodlot te omarmen? Mag een democratie zich verweren tegen
antidemocraten - of is dát juist heel ondemocratisch? Hoe voorkom je dat
democratie in prille staten betekent: 'one man, one vote, one time'? In
Weerbare democratie bespreekt Bastiaan Rijpkema een existentiële vraag voor
elke democratie: hoe ver reikt tolerantie? Tegen de achtergrond van historische
en actuele voorbeelden worden de denkers besproken die zich over deze
fundamentele kwestie hebben gebogen. In het verlengde van de Amsterdamse
staatsrechtsgeleerde George van den Bergh ontwikkelt Rijpkema een
democratietheorie waarin het zelfcorrigerende vermogen - de mogelijkheid om
besluiten terug te draaien - centraal staat: democratie als zelfcorrectie.
Weerbare democratie biedt daarmee een nieuw perspectief op democratie en een
rechtvaardiging voor democratische zelfverdediging.
Bastiaan Rijpkema
A,sterdam, Nieuw Amsterdam, 2016, 256p
ISBN 9789046820049
In herdruk, verwacht vanaf 13-02-2016
zie ook Nieuw Amsterdam
24,99 euro
Geen opmerkingen:
Een reactie posten